Filipina Studzińska urodziła się w 1797 roku w Garwolinie. Jej rodzicami  byli Kajetan i Katarzyna Studzińscy. Zmarła w 1877 roku w Poznaniu. 

​

Początki akademickiej farmacji sięgają XVIII-wiecznej Francji. To właśnie tam założono pierwszą szkołę wyższą nauczającą farmacji – słynną Ecole de Medecine. Katedrę Farmacji i Materii Medycznej w naszym kraju powołano w XVIII na Uniwersytecie Jagiellońskim.

​

Szkoła farmaceutyczna rozwijała się początkowo na gruncie znanej krakowskiej apteki „Pod Słońcem”, której właścicielem był Jan Szaster. Zatrudniono go jako pierwszego wykładowcę wyższej szkoły farmaceutycznej w Polsce.

Ówczesne czasy, trudnego i zawiłego początku farmacji akademickiej, były zdominowane przez mężczyzn, nadal bowiem uważano, że kobieta jest słabsza i niezdolna do myślenia abstrakcyjnego oraz pojmowania nauk ścisłych.

 

Wkrótce miało się to zmienić, gdyż w Polsce – podobnie jak na świecie –  zaczęły się pojawiać szkoły dla kobiet i ruchy feministyczne, zaś popularyzacja kształcenia kobiet, w nowych dotychczas wyłącznie męskich zawodach, stawała się faktem. Jak wszystkie zmiany dotyczące łamania stereotypów, tak i emancypacja kobiet postępowała powoli oraz z niemałymi problemami. 

​

Filipina i Konstancja Studzińskie należały do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia (inna nazwa szarytki) żeńskiego, katolickiego stowarzyszenia życia apostolskiego założonego przez Wincentego a Paulo. Celem zgromadzenia było i jest pomaganie chorym i słabym, m.in. poprzez prowadzenie szpitali, pielęgnowanie chorych w ich domach oraz działalność charytatywną. Obie pracowały też na rzecz swojego zgromadzenia w Szpitalu św. Łazarza w Krakowie, zajmując się zielarstwem i ziołolecznictwem w szpitalnej aptece.

​

Przemiany ustrojowe oraz wprowadzanie ograniczeń w kwestii prowadzenia aptek sprawiły, że  obie siostry udały się na studia farmaceutyczne, w celu legalizacji dalszej praktyki aptecznej. Zmuszone przez nowe wymogi rozpoczęły naukę, lecz ze względu na zakaz wstępu kobiet w mury uczelni wyższej, naukę odbywały w trybie eksternistycznym. Kształcenie sióstr odbywało się pod okiem profesora Józefa Sawiczewskiego, czuwającego nad uzupełnieniem edukacji szarytek o przedmioty takie jak: botanika, zoologia, mineralogia. Z powodu ograniczonego dostępu do budynków uczelni również egzamin końcowy sióstr odbył się poza uniwersytetem, w szpitalu, w którym pracowały. Po licznych staraniach 28 sierpnia 1824 roku obie siostry uzyskały tytuły magistra farmacji — pierwszy na świecie tytuł magistra farmacji przyznany kobietom. Był to ewenement na skalę światową.

​

Uniwersytety na świecie dopiero w latach 60 XIX wieku zaczęły zezwalać kobietom na studia farmaceutyczne. Uniwersytet Jagielloński, na którym studiowały siostry Studzińskie, kolejne studentki przyjął dopiero w 1894 roku ( 70 lat później). Z 64 kandydatek zakwalifikowano tylko trzy.

​

Studzińska przyjechała do stolicy Wielkopolski prawdopodobnie w 1825 roku, gdy przy Placu Bernardyńskim został otwarty Szpital Sióstr Miłosierdzia. Prowadziła przyszpitalną aptekę, a 

w 1844 roku została przełożoną Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia. Szpital Przemienienia Pańskiego, który dzisiaj większość poznaniaków zna jako „Szpital przy Długiej”, funkcjonuje w mieście do dziś i nadal jest przy nim apteka.

 

​

​

Autorzy: Uczniowie XXV LO w Poznaniu